Mijn ervaringen in Siberië

Direct na mijn zelfgenomen ontslag bij Defensie ben ik naar Rusland vertrokken. Voorbij de verhalen en emoties over oorlog en verdediging. Rusland ontdekken, een speciale operatie in mezelf. Niemand redden behalve mezelf.

Op pad gaan. Ondergaan in wat op me af komt. Een experiment om mijn gedachten en emoties te onderzoeken.. Afscheid nemen van oude verhalen. Mijn angsten aankijken: angst voor de dood, angst voor het onbekende, angst voor het onzekere. Wat is veiligheid in mijzelf? Wat als je nergens op terug kunt vallen? Alles accepteren wat er is of kan gebeuren. Niet alleen vanuit de ‘boeken’ maar doen. Leren leven. Echt beleven. En wat blijkt? De realiteit is veel vriendelijker dan de verhalen die je hoort of bent gaan geloven.

Siberië heeft haar eigen verhaal. De mensen leven daar hun leven in hun taal, omgeving en vorm. Gewone mensen die nog dicht bij de wilde natuur zijn. Mijn ontmoetingen met hen maakte me duidelijk dat zij niet zo ‘luidruchtig’ zijn als wij hier. Ik voelde me er thuis. Ik heb veel respect voor hen gekregen. Zij praten niet omdat ze niet mogen praten maar omdat ze bewust zijn van het leven zelf - en de lessen die het in zich draagt. Dat is iets heel anders.

Mijn ervaringen in Siberië hebben ook een bijzondere verbinding voortgebracht met Ahamkara. Naast een mooi mens, is Ahamkara iemand die het Siberische sjamanisme vanuit een modern perspectief belichaamt en onderwijst. Samen met hem wil ik een vertaalslag maken naar onze wereld. Ik denk dat wij veel van de Siberische wijsheid kunnen leren. Ik hoop dat hieruit een mooie samenwerking zal voortkomen.

Wordt vervolgd.